Page 53 - วิศวกรรมสาร ปีที่ 78 ฉบับที่ 1 มกราคม - มีนาคม 2568
P. 53
คอลัมน์คุยเฟื่อง เรื่องวันวาน คอลัมน์คุยเฟื่อง เรื่องวันวาน
ในตอนที่ 7 ก็คือ “ผู้ช่วยศำสตรำจำรย์ ดร.อภิวัฒน์ กำรสอนในหลักสูตรวิศวกรรมเครื่องกล
สูยะโพธ” คณบดี วิทยำลัยวิศวกรรมศำสตร์ ที่จะมำเป็นผู้ วิศวกรรมโยธำ วิศวกรรมไฟฟ้ำ วิศวกรรมเคมี
ถ่ำยทอดในคอลัมน์ “คุยเฟื่อง เรื่องวันวำน” ของบรรยำกำศ วิศวกรรมอุตสำหกำร ฯลฯ ซึ่งเมื่อเข้ำมำเรียนแล้ว
กำรเรียนภำยในคณะฯ และกิจกรรมต่ำง ๆ ในวันวำนของ “คุยเฟื่อง เรื่องวันวาน” รุ่นพี่ก็ให้เรำแบ่งกลุ่มแบบคละสำขำ เพื่อท�ำ
มหำวิทยำลัยรังสิต จะสนุก และย้อนบรรยำกำศของวันวำน กิจกรรมต่ำง ๆ ของคณะ ท�ำให้นอกจำกเรำจะ
ให้คิดถึงกันแค่ไหน…เรำไปติดตำมอ่ำนบทสัมภำษณ์กันครับ รู้จักเพื่อนในสำขำที่เรียนด้วยกันแล้ว ยังรู้จัก
เพื่อนต่ำงสำขำเพิ่มมำกขึ้นด้วย
คอลัมนิสต์ : ส�ำหรับผม กำรเรียนวิศวะนี้ ค่อนข้ำงมี
เริ่มต้นขอให้ศิษย์เก่ำมหำวิทยำลัยรังสิต ได้แนะน�ำ ควำมกดดันมำก นอกจำกจะด้วยควำมยำก
ตัวเองให้ผู้อ่ำนได้ท�ำควำมรู้จักครับ ของเนื้อหำวิชำด้ำนวิศวกรรมแล้ว ผมต้อง
รักษำเกรดเฉลี่ยไม่ต�่ำกว่ำ 3.00 เพื่อให้ได้รับ
ผศ.ดร.อภิวัฒน์ : ทุนเรียนเต็มตลอด 4 ปี ไม่อย่ำงนั้นทุนหลุด!
สวัสดีครับ ผม ผศ.ดร.อภิวัฒน์ สูยะโพธ ปัจจุบันด�ำรง กำรเรียนมีเนื้อหำเข้มข้นสุด ๆ ทั้งภำคทฤษฎี
ต�ำแหน่งคณบดี วิทยำลัยวิศวกรรมศำสตร์ มหำวิทยำลัย และปฏิบัติ ภำคทฤษฎีซึ่งเป็นกำรบรรยำยยัง
รังสิต โดยเป็นนักเรียนทุนเรียนดีของมหำวิทยำลัยรังสิต เป็นลักษณะปิ้งแผ่นใส นักศึกษำต้องคอยจด
ได้รับทุนเรียนหลักสูตรวิศวกรรมเครื่องกล รุ่นที่ 8 เมื่อจบ ให้ทัน เวลำที่อำจำรย์แจ้งรำยชื่อหนังสือที่
กำรศึกษำได้เข้ำท�ำงำนเป็นอำจำรย์ประจ�ำอยู่ภำควิชำ อ้ำงอิงในแต่ละวิชำนั้น เรำต้องไปรีบยืมที่ห้อง
วิศวกรรมยำนยนต์ มหำวิทยำลัยรังสิต จำกนั้นได้รับทุน สมุดให้ทัน เพรำะหนังสือมีจ�ำนวนจ�ำกัดและ
พัฒนำบุคลำกรจำกมหำวิทยำลัยรังสิต ให้ไปเรียนปริญญำโท ยังไม่สำมำรถเข้ำถึงแหล่งเนื้อหำ องค์ควำมรู้
สำขำวิศวกรรมยำนยนต์ ที่ Coventry University และ ได้รวดเร็วและง่ำยเหมือนปัจจุบัน สิ่งนี้อำจเป็น
ปริญญำเอก ด้ำนวิศวกรรมยำนยนต์ที่ University of Bath สิ่งที่ท�ำให้เรำมีวินัยในกำรเรียนไปในตัว
ประเทศอังกฤษ
คอลัมนิสต์ :
คอลัมนิสต์ : นอกจำกกำรเรียนที่อำจำรย์ได้เล่ำมำ
ขอให้อำจำรย์ช่วยเล่ำย้อนไปถึงบรรยำกำศกำรเรียนเมื่อสมัย ข้ำงต้นที่ดูเข้มข้นมำก ๆ แล้ว ขอให้อำจำรย์
ที่อำจำรย์ก�ำลังศึกษำ สมัยนั้นบรรยำกำศในกำรเรียนเป็น ช่วยเล่ำบรรยำกำศของกิจกรรม ประเพณี หรือ
อย่ำงไรบ้ำงครับ สิ่งที่ประทับใจในระหว่ำงเรียนครับ
ผศ.ดร.อภิวัฒน์ : ผศ.ดร.อภิวัฒน์ :
ย้อนกลับไปประมำณ 30 ปีที่แล้ว เป็นยุคที่กำรเรียน ส�ำหรับคณะวิศวกรรมศำสตร์ มหำวิทยำลัย
วิศวกรรมศำสตร์เป็นที่ต้องกำรสูง เนื่องจำกกำรเติบโตของ รังสิต ตั้งอยู่ในเมืองเอก จังหวัดปทุมธำนี สมัยนั้น
อุตสำหกรรมกำรผลิตและส่งออก มีโรงงำนอุตสำหกรรม เป็นทุ่งกว้ำง เรำเลยเรียกกันว่ำ “วิศวะท้ำยทุ่ง”
เกิดขึ้นมำกมำย วิศวกรเป็นที่ต้องกำรของตลำดแรงงำน แต่ ซึ่งกำรเข้ำมำเรียนในระดับมหำวิทยำลัยใน
มีเพียงไม่กี่มหำวิทยำลัยเปิดสอน ที่นั่งในแต่ละสถำนศึกษำ ขณะนั้น กำรรับน้องถือเป็นกิจกรรมที่มีโดย
มีจ�ำกัด ในตอนนั้นวิทยำลัยวิศวกรรมศำสตร์มหำวิทยำลัย ทั่วไป ก็จะมีทั้งประชุมเชียร์ และกิจกรรม
รังสิต รุ่นที่ผมเข้ำ มีนักศึกษำใหม่รำว 800 คน มีกำรเรียน รับน้องที่มีพี่ว้ำก คอยสั่งว่ำเรำต้องท�ำอะไร
วิศวกรรมสาร l ปีที่ 78 ฉบับที่ 1 มกราคม - มีนาคม 2568 53
