Page 9 - วิศวกรรมสาร ปีที่ 75 ฉบับที่ 4 ตุลาคม - ธันวาคม 2565
P. 9
สถาพร โภคา
ตอนที่ ๑๐
โบราณ กับการศึกษา - ฤาล้าสมัย
โบราณกับงานวิศวกรรมไทยตอนสุดท้าย กล่าวถึงการ กว่าจะเป็นหลักสูตรวิศวกรรมศาสตร์
ศึกษาไทย ที่ใครบอกว่าล้าหลัง พอ ๆ กับโบราณกับงาน
วิศวกรรมไทย ที่ใครหลายคนไม่รู้ค่า อาจมีเนื้อหาอ่านล�าบาก หัวข้อนี้ เป็นเรื่องยุ่งยาก น่าเบื่อหน่ายส�าหรับผู้อ่านที่มิได้อยู่ใน
อยู่บ้าง แต่เพื่อให้คนที่ไม่ได้อยู่ในแวดวงศึกษา ได้ทราบว่า แวดวงศึกษา และอาจเป็นเรื่องยุ่งยาก น่าเบื่อหน่ายที่สุด ส�าหรับ
ทุกวันนี้ การศึกษาวิศวกรรมศาสตร์เป็นเช่นไร จึงจ�าต้อง ผู้อยู่ในแวดวงศึกษา เพราะเหมือนว่า ภาระงานอื่นดูจะมากกว่า
เล่าว่า กว่าจะเป็นหลักสูตรวิศวกรรมศาสตร์ มีความเป็นมา เวลาที่ใช้สอนหนังสือ วิจัย และมีค�าถาม เหตุใดต้องบริการวิชาการ
อย่างไร ผู้สอน ต้องท�าอะไร ผู้เรียนต้องมีคุณสมบัติอย่างไร (เป็นวิศวกร ใจรักบริการ ก็น่าจะไปบริการวิชาชีพ เป็นวิศวกร
และความคาดหวังเมื่อส�าเร็จการศึกษา ได้กล่าวภารกิจ ให้เต็มตัว) เหตุใดต้องท�านุบ�ารุงศิลปวัฒนธรรม (ฤาจะต้องฟ้อนร�า
ของบุคคลากร และหลักสูตร (การเรียนการสอน วิจัย ท�าขบวนแห่ หัดเรียนเขียนภาพ ปั้นปฏิมากรรม) ท่านผู้อ่าน
บริการวิชาการ และท�านุบ�ารุงศิลปวัฒนธรรม) ท�านุ ข้ามหัวข้อนี้ไปก่อนก็ได้ วันใดหากสงสัยว่า “เด็กทุกวันนี้เรียนอะไร
บ�ารุงศิลปวัฒนธรรม ส�าหรับหลักสูตรวิศวกรรมศาสตร์ มาบ้าง เรียนอย่างไร (เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้” หรือ “ทุกวันนี้
ทุกสาขา ดูจะเป็นเรื่องยากล�าบาก อย่างไรก็ตาม ทางออกหนึ่ง มหาวิทยาลัยสอนอะไร” ฯลฯ) จึงค่อยอ่าน เชื่อว่า น่าจะมีประโยชน์
คือ หากบูรณาการกับภารกิจด้านอื่นได้ ก็ไม่ต้องเป็นกังวล บ้างแน่แท้ อนึ่ง บทความตอนนี้ มีเชิงอรรถ และอ้างอิง ก็เพื่อยืนยัน
หรือภาระ และน่าจะเกิดประโยชน์แท้จริง ต่อจากนั้น เป็น ที่มา และแหล่งสืบค้นครับ
ตัวอย่างสาธิต พร้อมขอบคุณผู้อนุเคราะห์ภาพ เรื่องเล่า
และการเดินทางไปด้วย
ปีที่ 75 ฉบับที่ 4 กันยายน-ธันวาคม วิศวกรรมสาร 9
