Page 44 - วิศวกรรมสาร ปีที่ 75 ฉบับที่ 3 กรกฎาคม - กันยายน 2565

คอลัมน์ วิศวกรใช้ภาษา รองศาสตราจารย์ ดร.วิสุทธิ์ ช่อวิเชียร

สาเหตุเพราะไม่สังเกต

ความจริงอย่างหนึ่งที่คนไทยไม่ค่อยจะตระหนัก คือ การที่ภาษาไทยนั้น มีใช้อยู่ประเทศ

เดียว!! (อาจมีข้อยกเว้นนิดหน่อย คือ สปป.ลาว ที่ผู้คนอาจจะอ่านภาษาไทยรู้เรื่อง แต่ที่เขียน
ได้ ยังเป็นส่วนน้อย) ดังนั้นถ้าผู้คนที่ใช้ภาษาไทยไม่รักหวงแหนภาษาไทยไม่รักษาภาษาไทย
แล้วใครเล่าจะมารักษาภาษาไทย

จงใจเขียนผิด? หลักการ

มีหลายคนที่จงใจเขียนภาษาไทยผิด ๆ ด้วยคิดว่าเป็นการ หลักการในการที่จะปรับตัวเองให้เป็นผู้ที่เขียนภาษาไทยให้
“โก้” “เท่” “เจ๋ง” ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าจริง ๆ ควรจะเขียนอย่างไร ถูกต้อง ผู้เขียนเห็นว่าน่าจะสรุปได้ 3 ข้อสั้น ๆ
เป็นทัศนคติที่ควรแก้ เพราะสุดท้ายแล้ว จะไม่รู้ว่าการเขียนที่ 1. พูดให้ถูก
ถูกต้องเป็นอย่างไร 2. จ�าของที่ถูก
3. ตรวจสอบ

1. พูดให้ถูก
เด๋วนูู๋ หลาย ๆ ค�าที่หากเราพูดให้ถูก เวลาที่เราเขียน เราก็จะเขียน

โทจองไห้ ได้ถูก
คับๆ ตัวอย่างเช่น

แจ๋วเรย ไม่ใช่เช่นนั้นหรอก (ไม่ใช่ ล.ลิง)

การจราจรคับคั่ง (ไม่ใช่ ล.ลิง)
อนุสาวรีย์ (ไม่ใช่ “เสา..”)
สุนัขออกลูก 2 ครอก แล้ว (“ไม่ใช่ ล.ลิง)
รูปที่ 1 มีหลายค�าที่เราจะสามารถเขียนได้ถูกต้อง ถ้าหากว่าเราออกเสียง
ถูกต้อง
นอกจากนี้ ในการสื่อสารทางภาษา นอกเหนือจากทาง so-

cial media แล้ว การใช้ภาษาไทยที่ผิด ๆ เป็นการส่อถึงความ 2. จ�าของที่ถูก
ไม่ใส่ใจ (ซึ่งอาจรวมไปถึงความรับผิดชอบนหน้าที่การงาน) และ คือ พยายามจ�าในสมองเฉพาะสิ่งที่เขียนถูก ท้ายบทความนี้
อาจบ่งบอกถึงสถานภาพระดับการศึกษาของผู้เขียน ขอแสดงแต่สิ่งที่ถูก เพื่อไม่ให้สิ่งที่ผิดไปอยู่ในหัวสมองของท่าน

44 วิศวกรรมสาร ปีที่ 75 ฉบับที่ 3 กรกฎาคม-กันยายน 2565